หากแม้นมีมนตราวิเศษขลัง
เรียกพลังแรงใจได้ดังฝัน
จะเสกพ่นสู่ชนคนสามัญ
ให้เขานั้นรู้สติมิลืมตน
จากมนต์ดำอำนาจที่ขลาดเขลา
เคยมัวเมาอบายให้สับสน
หลงใหลไปยึดติดโลกเวียนวน
ได้หลุดพ้นทุกข์เศร้าปัดเป่าไกล
กิเลสถูกขัดเกลาจนเบาว่าง
แสงส่องทางเบิกตาพาสดใส
ได้ชำระหม่นหมองที่ครองใจ
ก้าวเดินใหม่เลิศล้ำด้วยธรรมา
ด้วยศรัทธามาก่อนใจอ่อนน้อม
ยิ้มเย็นยอมฟังความตามศึกษา
ให้รู้เห็นความเป็นไปในโลกา
อนิจจาทุกข์แท้ไม่แน่นอน
รู้แยกแยะวิจารณ์ผ่านชีวิต
หากว่าจิตเคยฝังยังถอดถอน
กายของตนผิดพลั้งรู้สังวร
ผ่านขั้นตอนฝึกฝนบนทางดี
รู้ตัวตนปัจจุบันสัมพันธ์จิต
เพ่งพินิจรวมใจในวิถี
จดจ่อจ้องมองนิ่งสิ่งที่มี
ตรองถ้วนถี่มีไหมใครบังตา..
ไม่มีเขา ไม่มีเราไม่มีของเขา
ไม่มีของเรามีแต่ธรรมชาติล้วนๆทุกข์เพราะยึด
ลืมธรรมชาติสัจจะแห่งโลกและจักรวาลเสียสนิท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น