บันทึกการเดินทางเสี้ยวหนึ่งของชีวิต ครูบ้านป่านาดอย สู้ไม่ถอยงานการศึกษา ไม่ติดกับตำรับตำรา สอนภาษาด้วยใจใส่ความดี
วันอาทิตย์ที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2554
ขอบคุณเช้าวันใหม่
ตื่นนอนตอนเช้าลืมตาได้ไม่ลืมขอบคุณ ที่ชีวิตเรายังเป็นปกติสุข
มือไม้แข้งขากายาทุกส่วนขยับได้ ไม่มีส่วนใดเจ็บปวดหรือชาหมด
ความรู้สึก ก็นี่แหละของขวัญหรือพรจากสวรรค์ล่ะ ต่อไปกำไรเรา
ก็มีหน้าที่แสวงหาเอา แล้วอย่าหลงใหลได้ปลื้มว่าอะไรที่ได้ ที่มี
ที่เป็น จะยึดถือเอาไว้ได้ตลอดไป เพราะอนิจจังไม่เที่ยงนะ ชีวิต
โลก จักรวาลเปลี่ยนไปได้เสมอ เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวฝน
อารมณ์คนรอบข้าง อย่าหวังอะไรให้มากมาย ทุกคนต่างก็มีทุกข์
ซ่อนเร้น ชีวิตต้องประคับประคองกันไป ผ่านวันนี้ก็มีวันต่อไป
ผ่านเดือน ผ่านปี ใกล้จุดหมายคือจุดสิ้นสุดไปเรื่อยๆ ยังมีอะไร
อีกไหมที่ควรคิดควรทำฝากไว้ เผื่อคนรุ่นหลัง หรือคนที่ยังต้องการ
ความอนุเคราะห์อีกมากมาย กำไรของชีวิตจะมากหรือน้อยคือ
การเสียสละให้ปันแก่โลกคืนมากน้อยเพียงใด เราไม่ได้เกิดมาเอา
แต่เกิดมาเพื่อให้ต่างหาก สวัสดีวันใหม่ พร้อมที่จะให้หรือยัง?
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
การให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
ตอบลบทำด้วยใจ ไม่มีใครมาบังคับ
การให้ทานมีหลายอย่างทำได้ทุกทาง
ทั้งวัตถุ รูปธรรม หรือกำลังใจ นามธรรม
สวัสดีวันใหม่ พร้อมแล้วครับพร้อมนานแล้ว