ชีวิตวุ่นวนไม่รู้หนทาง
สับสนจนใจใครใครเหินห่าง
โลกแสนอ้างว้างยามถูกหมางเมิน
คงเป็นเพราะกรรมทำไว้ปางก่อน
จึงตกสะท้อนอัตคัตขัดเขิน
จะทำฉันใดยากไร้เหลือเกิน
ทำงานหาเงินเพลินจ่ายมากมี
ต้องยึดธรรมมาสัจจาชีวิต
มิเผลอหลงผิดกระทำบัดสี
สำนึกกลับใจพบผู้คนดี
มั่นคงวิถีเรียบง่ายกายใจ
สุขแท้ไหนเท่าใจเราสงบ
ประนอมน้อมนบพบทางสดใส
เริ่มต้นแต่นี้นาทีนี้ไป
สักวันคงได้หวังไว้สมปอง..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น