คือความรักจริงใจในวันก่อน
ผ่านบทกลอนสับสนปนอ่อนหวาน
ธรรมชาติสายลมร่มลำธาร
คือบทกานท์ขานขับไม่ลับเลือน
คือร้อยรสบทกวีที่ซึ้งค่า
ท่วงวาจาไพเราะเสนาะเหมือน
ดั่งดวงใจแน่แท้มิแชเชือน
ฝากรอยเตือนเยื่อนย้ำจำใส่ใจ
ยังห่วงใยเสมอแม้เธอห่าง
ใจบางบางคอยตามติดคิดหวั่นไหว
ยิ่งไกลห่างดั่งแยกฟ้าสุดหล้าไกล
ส่งดวงใจอิงแอบอยู่แนบเนา
ฝากดวงใจข้ามฟ้ามาใกล้ชิด
เคียงสนิท ปลอบขวัญในวันเหงา
ยินดีด้วยช่วยเสริมเติมดั่งเงา
ให้ย่างก้าวเจริญการเดินทาง
ห่วงไกลไกลใช่ห่างอย่างไม่สน
กลับเปปนดำเนินใช่เมินหมาง
บางเวลาคราไกลใครเลือนลาง
ใจจืดจางคอยเยือนย้ำเตือนใจ
เหตุเพราะรักล้นทรวงห่วงใยนี่
หากอยู่ดีไร้ทุกข์สุขสดใส
สมหวังในสิ่งหวังตลอดไป
สุขเพียงให้สมหวังดังต้องการ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น