ความรัก

คือความรักจริงใจในวันก่อน

ผ่านบทกลอนสับสนปนอ่อนหวาน

 ธรรมชาติสายลมร่มลำธาร

คือบทกานท์ขานขับไม่ลับเลือน

คือร้อยรสบทกวีที่ซึ้งค่า

ท่วงวาจาไพเราะเสนาะเหมือน

ดั่งดวงใจแน่แท้มิแชเชือน

ฝากรอยเตือนเยื่อนย้ำจำใส่ใจ

ยังห่วงใยเสมอแม้เธอห่าง

ใจบางบางคอยตามติดคิดหวั่นไหว

ยิ่งไกลห่างดั่งแยกฟ้าสุดหล้าไกล

ส่งดวงใจอิงแอบอยู่แนบเนา

ฝากดวงใจข้ามฟ้ามาใกล้ชิด

เคียงสนิท ปลอบขวัญในวันเหงา

ยินดีด้วยช่วยเสริมเติมดั่งเงา

ให้ย่างก้าวเจริญการเดินทาง

ห่วงไกลไกลใช่ห่างอย่างไม่สน

กลับเปปนดำเนินใช่เมินหมาง

บางเวลาคราไกลใครเลือนลาง

ใจจืดจางคอยเยือนย้ำเตือนใจ

เหตุเพราะรักล้นทรวงห่วงใยนี่

หากอยู่ดีไร้ทุกข์สุขสดใส

สมหวังในสิ่งหวังตลอดไป

สุขเพียงให้สมหวังดังต้องการ...