มีสะดุดหกล้มหน้าจมคว่ำ
มีตกต่ำผิดหวังจิตพลั้งเผลอ
คือบทเรียนชีวิตต้องพบเจอ
น้ำตาเอ่อบางครายามอาวรณ์
เต้นตามบทรักหลงพะวงใฝ่
สุดแต่ใจวาดหวังตามสังหรณ์
ดั่งลีลาหลากรสบทละคร
เส้นทางจรสุขทุกข์คลุกเคล้ากัน
อนิจจังยังเคลื่อนเหมือนวงจักร
สุดจะหักเหกรรมนำผ่านผัน
ร้ายหรือดีเข้าพบรบประจัญ
ทุกคืนวันคงเวียนเปลี่ยนแปรไป
จะยิ้มสู้สู้ต่อมิท้อถอย
ย่างตามรอยคงมั่นมิหวั่นไหว
เพียรลบล้างดำด่างที่กลางใจ
เริ่มต้นใหม่ลุกสู้มวลหมู่มาร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น