
ฟ้าต่างเวลา ใจต่างคิดฝัน
เรียกร้องหากัน คงไม่ยินยล
ภาษาใจรัก แค่คำพร่ำบ่น
เมื่อกาลผ่านพ้น ใจก็ลืมเลือน
ฟ้ายังเปลี่ยนสี ใจคนคงเหมือน
คนเคยเยี่ยมเยื่อน ต่างเลื่อนลับไกล
เหลือความคิดถึง ให้กันบ้างไหม
หรือว่าแปรไป ดั่งฟ้าเช่นกัน....


บันทึกการเดินทางเสี้ยวหนึ่งของชีวิต ครูบ้านป่านาดอย สู้ไม่ถอยงานการศึกษา ไม่ติดกับตำรับตำรา สอนภาษาด้วยใจใส่ความดี